KK Classic: Uhog At Grasa

Anim na taon lamang ako noon pero natatandaan ko pa at nararamdaman ko pa hanggang ngayon sa aking katawan ang init at hangin ng bawat tanghali noon sa piling ni Roy. Natatandaan ko pa rin kung ano ang amoy ng maruming tshirt na suot niya na may magkahalong langis ng kotse at lupa dahil sa paghiga niya sa ilalim ng sasakyan kapag may ginagawa o may hinihigpitan siyang turnilyo doon. Twenty years old pa lang si Roy noon. Pero sa edad kong anim, ang tingin ko sa kanya ay isa nang mama. 

Kapit-bahay namin siya, anak ng teacher sa public high school na si Mrs Abad. Mabait siya sa akin. Lagi siyang nakangiti at kinukuwentuhan niya ako minsan kahit abala siya sa sira niyang sasakyan. Ako ang taga-abot niya ng mga iba-ibang sukat ng wrenches at iba pang tools na gamit niya. Bawat abot ko sa kanya ng gagamitin niya ay tumitingin siya sa mata ko at sinusuklian niya ako ng ngiti. Guwapo si Roy. Pinapanood ko ang mukha niya pati ang buo niyang katawan habang nagme-mekaniko siya. Kaya nakatala na sa isip ko kung paano gumalaw ang kanyang kamay, kung paano niya isinasampa sa bumper ng kotse ang isa niyang paa habang ginagawa niya ang makina. Kung paano niya pahirin ng langisan niyang kamay ang pawis niya sa noo.

Minsan ay hindi ko napapansin na tinatawag na niya ako ng dalawang beses para ipaabot ang kailangan niyang wrench dahil nakatitig ako sa pantalon niya. Kinukuwentuhan ko siya ng kung anu-anong kuwento para bumagal ang gawa niya dahil gusto kong magkasama pa kami ng mas matagal ng mga tanghaling iyon. Pinapangakuan naman niya ako ng ice cream kung magi-stay ako at tutulungan siya sa pag-aabot ng anumang kailangan niya tulad ng lumang diyaryo na hihigaan niya pag papailalim na siya sa kotse. Itinuturo niya sa akin ang iba-ibang tawag sa engine parts, pati nga pangalan ng mga gamit niya sa pagme-mekaniko ay alam ko nang lahat. 

May dahilan kung bakit lagi akong nasa tabi niya pag nagme-mekaniko siya. Dahil pagkakatapos noon ay naliligo siya at isinasama niya ako sa banyo at nagpapatuloy kami doon ng pagkukuwentuhan habang pinapanood ko siya habang naliligo. Dahil solo siyang anak at sa gabi ang pasok niya, sa araw na nagtuturo sa eskuwela ang mommy niya ay siya lang mag-isa ang nasa bahay maghapon. Puwera na lamang kung iistambayan siya ng girlfriend niya at ng mga kaibigan nitong babae.

Nagluluto sila doon ng meryenda at bumibili ng softdrinks si Roy para pagsaluhan naming lahat. Pero malimit ay kami lamang dalawa. Nang tanghaling iyon ay pawis na pawis siya talaga at ang dumi-dumi niya. Itinanong niya sa akin kung hindi ba ako hinahanap sa bahay namin dahil lagi ako sa kanila. Sabi ko, alam naman sa amin na sa kanya ako pupunta. At sabi ko rin na natutuwa nga sila pag nalaman na sa kanya ako pupunta dahil mabait naman siya at maganda nga raw na idolohin ko siya. Nang pumasok na kami sa bahay nila, napansin ko ang fatigue na naka-hanger sa dinding. Itinanong ko kung ano iyon. Sabi niya, uniform niya iyon. Binuksan niya ang ref at binigyan niya ako ng malamig na juice.

Naubos ko agad ang isang baso at tawa siya nang tawa dahil uhaw na uhaw daw pala ako ay hindi ako nagsasabi. Maya-maya ay hinubad na niya ang tshirt niya at ipinunas sa kanyang katawan. Nakiusap siya sa akin kung puwede ko raw punasan ang likod niya. Kinuha ko ang tshirt at sabi ko sa kanya bumaba siya dahil hindi ko siya abot kapag nakatayo siya. Ngumiti siya at lumuhod siya nang patalikod sa harapan ko habang nakalingon siya sa akin. Pinunasan ko ang likod niya. Matagal. Paulit-ulit, dahil nasasarapan ako sa nararamdaman ko habang pinagsisilbihan ko siya nang ganoon. Baka butas na ang likod ko, biro niya.

Pagkatapos, tumayo na siya. Kinuha niya sa akin ang tshirt at inihagis niya sa isang silya matapos amuyin at lukutin ang ilong, kunyari ay nababahuan siya. Nagtawa ako. Guwapo talaga siya. Sa edad ko noon ay alam ko na gusto ko siya. Gusto ko ang mata niya. Gusto ko ang ilong niya na matangos. Gusto ang labi niya. Pati ang kulay ng balat niya. Nang pumasok na siya sa banyo ay alam kong makikita ko na naman siya nang walang damit. Nanatili akong nakaupo sa silya na pinag-iwanan niya sa akin. Pero alam kong tatawagin niya ako pag hindi ko na madinig ang sinasabi niya. Nang bumuhos na ang malakas na pilansik ng tubig mula sa shower, hindi na kami magkarinigan. Sabi niya, kakain kami ng ice cream sa ice cream parlor sa kanto pagkatapos niyang maligo. Sabi ko, ano?

Sabi niya, ano ang gusto kong laruan dahil ibibili niya ako bago siya umalis. Sabi ko uli, ano? Dahil sa lagaslas ng tubig ay hindi kami magkarinigan. Tulad nang dati, binuksan niya ang pinto ng banyo. Tinawag niya ako. Inulit niya ang sinabi niya tungkol sa ice cream at sa laruan. Naglulundag ako sa tuwa. Talaga? Talaga? Sabi ko habang naglululundag ako. Nang nagsasabon na siya ng katawan ay hindi na siya nagsasalita pero, nanatili akong nakatayo sa pintuan at nakatingin sa hubad niyang katawan. Hindi umaalis ang tingin ko sa katawan niya lalo na doon sa tite niya na napapaligiran ng malagong bulbol na basang-basa ngayon.

Ano'ng tinitingnan mo, kunwari ay sinisita niya ako. Pero, ipinapakita niya sa akin na nagbibiro lang siya. Sabi ko, ang laki ng titi niya. Sabi niya ay siyempre daw dahil binata na siya. Nagulat ako nang bigla niya akong sambilatin at itapat ako sa dutsa. Nagsisisipa ako sa ere dahil ang lamig-lamig ng tubig at alam niyang tamad akong maligo. Tawa siya nang tawa habang ayaw niya akong bitiwan sa pag-uumalpas ko. Ibinaba niya uli ako sa tabi ng pintuan at nagpatuloy sa pagsasabon. Bawal tingnan iyon, bawal, sabi niya. Kunyari ay kumukunot ang noo niya. Natawa ako. Sabi ko, bawal daw, gusto mo ngang titingan ko iyon, e. Ano-ano-ano? sabi niya at sabay asta na namang sasambilatin ako kunyari.

Nagtatakbo ako palayo para lang bumalik uli. Bastos, biro niya, ang liit-liit pa, e. Sabi ko, bakit, malapit na naman akong lumaki, a. Iniabot niya sa akin ang sabon at sabunin ko raw ang likod niya tutal naman daw ay basa na ako. Siniringan ko siya pero inabot ko ang sabon at pumasok ako sa banyo sa tabi niya. Pinatalikod ko siya at lumuhod siya uli sa harapan ko para masabon ko siya. Sabi niya sa akin, kunyari ay nanay niya ako at baby ko siya. Kunyari daw ay pinapaliguan ko siya. Sige, sige, sabi ko. Laro tayo ng paligu-paliguan. Tumayo siya at sinabon ko na pati ang tiyan niya. Dahil maiksi pa ang kamay ko ay kailangang lumapit siya sa aking mabuti para maabot ko pati ang may dibdib niya.

Lumulundag-lundag pa ako para tuluyan kong maabot ang itaas ng katawan niya at hinahawakan naman niya ako para daw huwag akong madulas. Sa paghawak niya sa akin at paglundag-lundag ko ay nararamdaman kong humahaplos-haplos sa dibdib ko ang tite niya.

Nararamdaman ko iyon kaya tinatagalan ko ang pagsasabon sa dibdib niya at hindi naman niya ako pinalilipat sa ibang bahagi ng katawan niya. Hanggang maramdaman ko na lang na matigas na matigas na ang uten niya at hawak na lang niya ako nang nakapirmi padiin sa titi

niya habang nakabaluktot ang mga binti niya para tumapat nang tapat na tapat sa dibdib ko ang kabuuan ng matigas na matigas niyang uten na inihahaplos niya pababa sa tiyan ko pataas sa didbdib, pabalik-balik.

Hinihimas niya ang likod ko habang idinidiin niya ang katawan ko sa harapan niya. Binitiwan ko ang sabon at yumakap ako sa balakang niya, pati sa puwet niya. Itinanong niya sa akin kung gusto kong sabunin din ang uten niya. Pinulot ko uli ang sabon at sinabon ko ang harap

niya. Hindi ako halos makahinga dahil sa magkahalong kaba at tuwa. Dahil noon lang ako nakahawak ng titi ng isang lalaki. Ng isang guwapong mama. Ang laki-laki talaga ng titi niya dahil hindi halos magpang-abot ang mga daliri ko kapag ikinuyom ko ang palad ko sa kabilugan ng mahaba niyang uten. At ang tigas-tigas talaga. Pinapanood pala niya ako habang pinapanood ko ang titi niya. Ang kahabaan at kabilugan, ang kulay-rosas na ulo at ang maliit na butas ng titi niya. Isinusuklay ko rin ang maliliit kong daliri sa napakalago niyang bulbol. Inihihimas ko rin ang palad ko sa puson niya. At nilalaru-laro ko ang pusod niya. Inaamoy ko ang balat niya.

Pati balakang niya ay hinimas-himas ko na parang humihimas ako ng isang estatwa o manikin na lagi kong ginagawa pag may nakikita akong estatwa o pag nakikita ko ang maniking lalaki ng tiyahin kong mananahi. Nang muli kong kuyumin ko sa palad ko ang napakatigas at mahaba niyang titi ay ayaw ko na halos bitiwan iyon. Tumagal siguro nang isang minuto ang pagkakahawak ko. Napuna niya iyon at itinanong niya sa akin kung ano ang nararamdaman ko sa pagkakahawak sa titi niya. Sabi ko, masarap. Sabi niya, bakit masarap. Sabi ko, ewan ko, basta masarap. Sabi niya, kailan mo gustong hawakan iyan, pag malambot o kung matigas. Sabi ko, kung matigas. Sabi niya, bakit daw.

Sabi ko, ewan ko. Ibinulong niya sa akin na huwag na huwag ko raw sasabihin kahit kanino na pinahahawakan niya sa akin ang titi niya. Sabi ko, bakit. Sabi niya, kasi daw ay bawal iyon. Masama daw iyon. Sabi ko, bakit masama e masarap naman. Napangiti siya at tinanguan ako, ibig sabihin ay ipagpatuloy ko ang ginagawa kong paghawak sa titi niya habang nananatili lang siyang nakatayo.

Napapakagat-labi siya nang simulan kong sabunin pababa at pataas ang titi niya. Napa-ungol siya. Bigla kong binitiwan ang titi niya dahil akala ko ay nasaktan ko siya.Sabi ko, bakit, nasaktan ba siya. Sabi niya, hindi. Kinuha niya ang sabon sa kamay ko at ipinatong niya sa tabi. Ipagpatuloy ko raw ang ginagawa ko kahit wala ang sabon. Nagtaka ako. Pero, nagustuhan ko ang sinabi niya. Salsalin mo nang salsalin, sabi niya. Salsal ba ang dito sa ginagawa ko. tanong ko. Nakangiti siyang tumango. Hindi lang wrench ang hawak ko ngayon, biro ko. Natawa siya. Wrench din iyan, wrench ng katawan ko, ganting biro niya. Masarap hawakan ang titi ni Roy dahil malaki at mahaba iyon at bilog na bilog ang kahabaan nito. Sinisilip ko ang butas ng titi niya, sabi ko parang bibig ng beybi na bagong panganak. Natawa siya.

Bilisan ko para raw ang pagsalsal sa titi niya nang pababa at pataas at hihigpitan ko raw pagdating sa dulo. Ginawa ko iyon at napapikit siya. Pinapanood ko ang kaguwapuhan niya na lalong tumingkad ngayong basa na ang mukha niya at amoy-sabong mabango siya. Isinasalubong na niya ang balakang niya sa ginagawa ng kamay ko habang nakahawak siya

sa balikat ko. Pati katawan ko ay isinasalubong niya sa titi niya. 

Niyakap niya ako nang mahigpit na mahigpit dahilan para mapabitaw ako sa titi niya na malagkit na malagkit ngayon. Kumanyud-kanyod siya padiin sa dibdib ko. Parang ipinupunas niya ang titi niya sa dibdib ko. Padiin. pabalik-balik. Iginigiling niya ang balakang niya kaya parang naiipit ang titi niya na sumasayaw-sayaw sa pagitan ng dibdib ko at puson niya. Nang mapa-ungol siya nang malakas at nanginig ang hita niya. Bigla akong may naramdamang pumulandit na mainit mula sa uten niya. Nagulat ako at napalayo pero niyakap niya ako uli pabalik at ipinagpatuloy niya ang pagkikiskis ng uten niya sa dibdib ko hanggang huminto sa pagpulandit ang puting-puting likidong nanggaling sa butas ng titi niya. Takang-taka ako.

Sabi ko, ano iyon? Tamod, sabi niya. kapag nasasarapan ang lalaki sa ginagawa sa titi niya, nilalabasan siya ng tamod. Nasarapan kasi ako sa ginawa natin. Hindi ako makapaniwala noon dahil noon lang ako nakakita at noon ko lang nalaman na hindi lamang pala ihi ang lumalabas mula sa titi. Mas lalo akong hindi ako makapaniwala nang sabihin niyang iyon ang nagiging bata. Sabi ko, ibig mong sabihin, tamod din lang ako dati. Nakangiti siyang tumango. Maganda siyang ngumiti dahil buong-buo ang kanyang mga ngipin at may malalim siyang biloy sa magkabilang pisngi. Naupo siya sa gilid ng bathtub. Muli akong yumakap sa kanya at

niyakap din niya ako uli. Para siyang pagod. Sabi niya, nasarapan ka ba sa paghawak sa titi ko? Sabi ko, oo. Sabi niya kung gusto ko raw hahawakan iyon araw-araw. Napatingin ako sa kanya dahil hindi ako makapaniwala. Dati ay maong pants lang niya at galaw ng hita nita niya ang pinapanood ko at name-mesmerize na ako. Ngayon ay puwede ko na ring hawakan at himasin nang himasin pati ang tite niya. Pero, bawal sasabihin kahit kanino. Pag sinabi ko ay aalis siya at hindi na babalik kailanman. Nalungkot agad ako at umiling ako nang sunud-sunod sabay pangakong never ko iyong sasabihin kahit kanino. Nanatili kaming nagkayakap.

Halos makatulog ako sa dibdib niya. Sinabi niya sa aking magbabanlaw na siya. Mula noon tuwing maliligo siya at nandoon ako ay ipinapasalsal niya sa akin ang uten niya. Minsan ayn ipinasusubo niya pero ayoko. Hindi dahil sa ayaw ko kundi dahil sa nahihiya ako. Pero hinahalikan ko ang titi niya, pati ang puson niya at suso niya. Minsan ay hinalikan niya ako sa labi. At lagi na kaming naghahalikan nang labi sa labi, ipinapasok pa niya ang dila niya sa bibig ko kaya ginagawa ko rin iyon sa kanya dahil ginagaya ko siya. Tinupad ni Roy ang pangako niya. Kumain kami ng ice cream. Isinasama din niya ako sa panonood ng sine. 

Para sa akin, si Roy ay kasing-kahulugan ng mga tanghaling-tapat ng kamusmusan ko. Ang init ng araw at hangin sa mga las-dos nang tanghali ay si Roy. Ang lagaslas ng tubig sa banyo ay si Roy din. At nang minsang ipinaabot niya sa akin ang wrench, na-surprise ako nang makita kong ang kamay na ipinang- aabot niya sa akin ay may hawak na isang plastic toy, si G.I. Joe.

Naitapon ko sa tuwa ang wrench at naglululundag akong napayakap sa kanya. Halos maiyak ako sa tuwa talaga. Kahit plastic lang ang laruan na iyon ay maganda-maganda na iyon para sa isang six year-old na tulad ko. Bukod pa sa bigay iyon ng isang lalaking espesyal na espesyal sa paningin ko. Kahit sa pagtulog ay katabi ko iyon. Ipinapatong ko sa unan ko. Kahit sa pagpanood namin ng sine ay nakalagay si G.I. Joe sa bulsa ko, at lagi ko iyong kinakapa kahit sa pagkakaupo ko kaharap ng higanteng movie screen.

Minsan ay hindi ko siya makita. Hinanap ko kahit saan. Hindi ko talaga makita. Hanggang isang araw sa ilalim ng mesa naming kainan ay nakita ko ang putol niyang paa na puro gasgas at marka ng kagat. Sa silong sa may garahe ay nakita ko doon ang putol na ulo ng palstic kong laruan. Pinagkakagat pala ng alaga naming aso nang malimutan ko iyon sa sofa namin.Umiyak ako nang umiyak, halos maghapon akong nag-iiyak. Pinagtatawanan na ako ng matatanda sa amin dahil bakit daw ba mahal na mahal ko ang laruang iyon ay mumurahin lang naman iyon at plastic pa. Ibinili nila ako ng bago pero mas mahal ko pa rin ang bigay na G.I. Joe ni Roy. Ano ang sasabihin ko kay Roy kung hanapin niya ang laruang bigay niya sa akin. Nakaparada sa garahe nila ang kotse ni Roy. Nagpunta ako doon at naupo sa tabi ng kotse. Wala ang mga wrenches, malinis ang buong garahe. Tinanong ko ang nanay niya kung nasaan si Roy. Umalis daw sabi ni Mrs. Abad. Pero, babalik din. Mula noon pag tanghali ay lagi akong nauupo sa tabi ng kotse ni Roy.

Tinatanong ako sa amin kung bakit lagi akong nagpupunta kina Roy gayung wala naman doon si Roy. Sabi ko hinihintay ko ang pagbabalik niya. Matagal pa daw babalik si Roy. Naiinitan lang daw ako ng araw doon, tanghaling-tanghali daw ay nakaupo ako doon at naalikabukan pa ng mga nagdadang sasakyan. Basta sabi ko, gusto ko pagdating ni Roy ako ang unang makakita sa kanya. Paano ay naalaala ko si Roy kapag ganoong oras at sira ang kotse niya, ako ang katulong niya sa pagme-mekaniko niyon. Ako ang taga-abot niya niya ng wrenches at taga-kuha ng lumang diyaryo na hihigan niya sa ilalim ng kotse. Naalaala ko rin

ang mga ngiti niya sa akin, ang mga pagbibiro niya, at ang mga ginagawa namin sa banyo pag naliligo siya. Pag dumadaan kami ng mga nanay o ng ate ko sa ice cream parlor sa kanto ay naalaala ko rin si Roy at kung saang silya siya laging nakaupo. Sabi ko bakit hindi na nagbabalik si Roy. Wala naman akong sinasabihan ng ginagawa namin sa banyo kahit na kanino. Gusto ko siyang makausap man lang para sabihin na wala ako talagang sinasabihan niyon kahit na sino, kaya bakit siya hindi magbabalik? Minsan ay naawa na sa akin ang nanay niya pag Linggo o Sabado at nasa bahay siya at wala silang turo. Inaabutan ako ng meryenda. Sabi niya, magkaibigan kayo talaga ni Roy, ano? Tatango ako, at mapapaiyak na ako.

Lagi akong nakaupo sa tabi ng kotse na malimit kong upuan kapag nagpapaabot ng wrenches si Roy. O di kaya ay lumiligid ako sa kotse. Pupunasan ko ng kamay ko ang maalakabok na salamin ng kotse at sisilipin sa nakasarang bintana niyon ang mga upuan sa loob. Walang nababago. Matagal nang ganoon ang loob, walang gamit na nadagdag o anumang gamit na naalis man lang. Sira daw kasi ang kotse kaya hindi na nailalabas. Sabi ko bakit hindi gawin ni Roy. Eight years old na ako nang malaman ko na Korea pala ang pinuntahan ni Roy. Lumaban siya sa giyera.

At nang iuwi siya sa Pilipinas ay nakasilid na lang siya sa body bag na nakalagay sa isang malaking kahon. Namatay si Roy sa giyera at hindi ko maintidihan iyon. Akala ko noon ay sa G.I. Joe komiks lamang may giyera. Dahil akala ko noon kapag mabuti ang tao ay hindi iyon namamatay. Dahil sa lahat ng cartoon na napapanood ko, lahat ng bida ay laging buhay hanggang wakas. Dahil sa edad ko noon ay wala pa akong nakikita na namamatay o inililibing man lang. Akala ko sa sine lang may namamatay. Hindi ko alam na si Roy ang kauna- unahang taong magpapatunay sa akin na may hangganan ang buhay mabuti ka man o masama, minamahal ka man o hindi. Naalaala ko si G.I. Joe, ang laruang plastic na bigay ni Roy. Kung paano iyon nawala sa akin ay ganoon din nawala si Roy, ang lalaking nagbigay sa akin ng ibang kahulugan ng katanghalian at sirang sasakyan. At nananatiling espesyal si Roy sa alaala ko. At wala siyang nakapantay sinuman sa mga lalaking minahal ko at umalis din sa buhay ko.

WAKAS